ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که شیوع آن در کشورهای در حال توسعه خصوصا ایران بیشتر است. ناباروری سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر سلامت روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور بود. مطالعه حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش جزء تحقیقات شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری است که همراه با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مجموعه طب ثامن بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند. در این پژوهش 30 نفر از زنان نابارور، بصورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمایش(N=15) و کنترل(N=15) بطور مساوی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پروتکل روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری و پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ(GHQ-28) و مقیاس کیفیت زناشویی باسبی و همکاران (RDAS) است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و همچنین یک ماه پس از اتمام درمان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS-26 و با بهره گیری از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام شد. یافته ها حاکی از آن بود که سلامت روان و کیفیت زناشویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشته است. بنابراین به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری تاثیر مثبتی بر سلامت روان و کیفیت زناشویی زنان نابارور داشته باشد.

مقدمه: ناباروری یکی از مشکلات شایع بشری است که آسیب های روانشناختی متعددی در پی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور انجام شده است. روش کار: طرح پژوهشی شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک های ناباروری سطح شهر مشهد در سال 99-1398 بودند. 26 نفر به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (N=13) و کنترل (N=13) قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه بهزیستی است. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله و پس از یک ماه پیگیری تکمیل شد. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته ها نشان داد که شادکامی (01/0>p) و بهزیستی (01/0>p) گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری دارد، و این نتایج تا یک ماه پس از مداخله نیز تداوم یافته است (01/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت روا ن درمانی مثبت گرا مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی و بهزیستی زنان نابارور اثر مثبت و معنادار دارد و می توان از آن در راستای افزایش شادکامی و بهزیستی زنان نابارور در مراکز تشخیص و درمان ناباروری بهره برد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مطالعه ی تأثیر روان درمانی مثبت گرای توسعه یافته مبتنی بر خیرباوری بر شادکامی، بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی افراد دارای افسردگی غیربالینی بود. روش: بر این اساس از طرح تک آزمودنی چند خط پایه با دوره پیگیری استفاده شد. ابتدا از بین افراد دارای علایم و نشانه های افسردگی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه کرده بودند، 3 نفر به شیوه نمونه گیری هدف مند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت کنندگان به صورت تصادفی بین 3 تا 7 هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از مقیاس شادکامی آکسفورد، بهزیستی روانشناختی ریف، مقیاس رضایت از زندگی دینر و جهت گیری شادکامی پترسون در مرحله خط پایه (3 تا 7 جلسه)، جلسات مداخله (8 جلسه) و چهار ماه بعد از پایان مداخله (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی در 8 جلسه 45 دقیقه ای انجام گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که هر سه مراجع با شروع مداخله روند افزایشی و رو به بهبودی را در طراز نمرات شادکامی (37 درصد بهبودی)، بهزیستی روان شناختی (14 درصد بهبودی) و رضایت از زندگی (60 درصد بهبودی) نشان دادند. همچنین یافته ها بیانگر افزایش طراز نمرات هر سه مراجع در متغیّرهای فرایندی احساس لذّت (72 درصد بهبودی)، تقویت توانمندی (70 درصد بهبودی) و احساس معنا (128 درصد بهبودی) بود. بخش عمده ای از این نتایج در پایان دوره پیگیری چهار ماهه نیز حفظ شد. بحث و نتیجه گیری: بر این اساس، به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیرباوری یک مداخله کوتاه مدّت مؤثر برای افزایش شادکامی، بهزیستی روان شناختی و رضایت از زندگی در افراد افسرده غیربالینی است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر کیفیت زندگی بر بهبود کیفیت زندگی معتادان به مواد افیونی بود.روش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش افراد مبتلا به مواد افیونی مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد استان اردبیل در سال 1392 بودند که تعداد 36 نفر از این افراد به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی طی 8 جلسه بر روی شرکت کنندگان گروه آزمایش انجام شد، درحالیکه گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کیفیت زندگی استفاده شد.یافته ها: نتایج حکایت از اثربخشی مداخله بر کیفیت زندگی داشت.نتیجه گیری: این روش مداخله که از ترکیب روان شناسی مثبت با رویکرد شناختی- رفتاری شکل گرفته، می تواند به عنوان درمانی اثربخش مورد استفاده قرار گیرد.

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان تاثیر روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیر باوری بر کاهش علایم افسردگی در افراد دارای افسردگی غیربالینی بود. برای انجام این پژوهش از طرح تک آزمودنی چند خط پایه با دوره پیگیری استفاده شد. ابتدا از بین افراد دارای افسردگی غیربالینی که به یک مرکز مشاوره در تهران مراجعه کرده بودند، 3 نفر به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای هر کدام از شرکت کنندگان به صورت تصادفی بین 3 تا 7 هفته جلسه خط پایه در نظر گرفته شد. ارزیابی ها با استفاده از مقیاس افسردگی بک، افسردگی هامیلتون-17 و مقیاس جهت گیری شادکامی در مرحله خط پایه، جلسات مداخله و چهار ماه بعد از پایان درمان (پیگیری) انجام گرفت. مداخله به صورت انفرادی بر اساس روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیر باوری در 8 جلسه توسط پژوهشگر انجام گرفت. یافته های این پژوهش نشان می دهد که هر سه مراجع با شروع مداخله روند کاهشی را در طراز نمرات افسردگی بک (75 درصد)، هامیلتون (85 درصد) و روند افزایشی را در طراز نمرات احساس لذت (84 درصد)، مجذوب شدن (70 درصد) و احساس معنا (215 درصد) نشان دادند. بخش عمده ای از این نتایج در پایان دوره پیگیری چهار ماهه نیز حفظ شد. به نظر می رسد روان درمانی مثبت گرای مبتنی بر خیر باوری یک مداخله کوتاه مدت موثر برای کاهش علایم افسردگی باشد.

هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش گروهی روان شناسی مثبت گرای سلیگمن و آموزه های قرآنی بر افزایش شادکامی زنان شاغل متأهل بود. روش: این پژوهش با طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زنان شاغل متأهل آموزش و پرورش شهر آمل در سال تحصیلی 96-1395 بود که به روش نمونه گیری هدفمند با در نظر گرفتن نمره پایین شادکامی آکسفورد و ملاکهای ورود و خروج 75 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی ساده در 3 گروه 25 نفر (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) گمارده شدند. هر دو گروه آزمایش 4 جلسه ی 90 دقیقه ای هفتگی، تحت آموزش های روان شناسی مثبت گرا و آموزه های قرآنی قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. داده ها با استفاده از طرح اندازه گیری مکرر و آزمون d کوهن تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که هر کدام از روش های آموزشی بر افزایش شادکامی زنان شاغل متأهل تأثیر معنا داری داشت (01/0p<). با این وجود، روش مبتنی بر آموزه های قرآنی در مقایسه با روان شناسی مثبت گرا مؤثرتر بود (01/0>p). نتایج پیگیری نیز نشان داد روش های آموزش اثر ماندگاری داشته است (05/0>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش این نتیجه گیری به دست آمد که می توان از طریق آموزش مداخلات روان شناسی مثبت گرا و آموزه های قرآنی به افزایش شادکامی زنان کمک نمود.

هدف: ناباروری یک تجربه استرس زاست که مشکلات بهداشتی و اجتماعی جدی به وجود می آورد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی مثبت نگر مبتنی بر آموزه های دینی بر نشخوار فکری زنان نابارور طراحی و اجرا شد. روش بررسی: پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و گمارش تصادفی انجام گرفت. جامعهٔ آماری مطالعه شامل زنان نابارور مراجعه کننده به کلینیک های نازایی شهر مهاباد (آذربایجان غربی) در سال 1396 بود. افراد نمونه در وهلهٔ نخست به شیوهٔ نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسشنامهٔ نشخوار فکری افسرده ساز و کسب حد نصاب لازم برای ورود به تحقیق با استفاده از انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه در معرض روان درمانی مثبت نگر مبتنی بر آموزه های دینی به شیوهٔ گروهی قرار گرفتند و گروه کنترل، مداخله ای دریافت نکردند. داده های حاصل با آزمون تحلیل کوواریانس، تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیری نشان داد که بین گروه آزمایش و کنترل از نظر مؤلفه های نشخوار فکری (سردرگریبانی، سرزنش خود، نشخوار فکری علامت دار و درون گری) تفاوت معنادار است (0٫ 001 نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که روان درمانی گروهی مثبت نگر مبتنی بر آموزه های دینی می تواند باعث کاهش نشخوار فکری افسرده ساز در زنان نابارور شود؛ بنابراین انجام مداخلات بر اساس این رویکرد می تواند در ارتقای سلامت روان و بهبود کیفیت زندگی مفید باشد.

مقدمه: زندگی تحصیلی یکی از مهم ترین دوره های زندگی است که چنانجه با بهزیستی باشد، رشد و پیشرفت بیشتری همراه دارد. پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخلات روانشناسی مثبت گرای مبتنی بر مدرسه بر سطوح اجتماعی و رفتاری بهزیستی تحصیلی دانش آموزان بود. روش کار: 64 نفر از دانش آموزان دختر پایه اول دوره دوم متوسطه شهر اراک به شیوه تصادفی ساده انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون، با گروه کنترل بود. گروه آزمایش 10 جلسه به مدت 5/1 ساعت مداخله مثبت گرای مبتنی بر مدرسه دریافت نمودند. آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله پرسشنامه های مشارکت فعال (وانگ، ویلت و اسکلتس)، سازگاری (سین ها و سینگ) و فرسودگی تحصیلی (برسو، سالانووا و اسکافلی) را پاسخ دادند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که نمرات مشارکت فعال در مدرسه، سازگاری و کارآمدی تحصیلی در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود و نمرات خستگی هیجانی، بدبینی و فرسودگی نیز در گروه آزمایش کمتر از گروه کنترل بوده است. نتیجه گیری: بنابراین با توجه به مؤثر بودن آموزش مفاهیم روانشناسی مثبت گرای مبتنی بر مدرسه بر سطوح اجتماعی و رفتاری بهزیستی تحصیلی، به دست اندرکاران امور آموزشی نوجوانان توصیه می شود این مفاهیم را برای بهبود روابط بین فردی و انطباق با محیط تحصیلی و پیشگیری از افت یا ترک تحصیل به کار ببرند.